وسیله ای که پرتو الکترومغناطیس را به سیگنال (علامت ) الکتریکی و یا بر عکس تبدیل می کند آنتن نام دارد . لذا آنتن یکی از مهمترین قسمتهای یک سیستم ارتباطی است که بیشترین پیشرفت بر روی آن در زمان جنگ جهانی دوم و پس از آن انجام گرفته است .
در سال 1882 هرتز {1894-1857 آلمانی } با آزمایش ، ادعای ماکسول را در عمل اثبات کرد و نشان داد که امواج الکترو مغناطیسی در فضا منتشر می شوند. هرتز آنتهایی از نوع دیپل و سهموی را هم ابدا کرد .
مارکونی {1937-1874 ایتالیایی} نیز آنتن استوانه ای سهموی برای طول موج 25 سانتی متر را ساخت ولی کارهای بعدی او در این زمینه در طول موجهای بزرگتری بود.
گفته می شود الکساندر پوپف {1905-1859 روسی} اولین کسی است که اولین آنتن را درسال 1897 در اولین سیستم رادیویی برای ارسال سیگنال از یک کشتی به ساحل برای فاصله 5 کیلومتری به کار برده است.
و بالاخره مارکونی بود که رادیو تجارتی را توسعه داد به طوری که او را پدر رادیو آماتور می شناسند .لازمه ارتباط در این سالها با آنتن ، محدود به وجود مولدهای سیگنال بود. قبل از جنگ جهانی دوم ساخت مولدهای سیگنال کلایسترونی و مگنترونی {در حدود یک گیگا هرتز} باعث شد که آنتهای اکتیو توسعه یابند.در طول جنگ جهانی دوم اولین کوششها جهت توسعه آنتنهای مدرن برای رادار انجام گرفت و هم اکنون آنتنهای مدرن پیشرفته جهت ارتباطات مایکرویوی و راداری ساخته می شود.
اگر گیرنده و فرستنده به فاصله r از هم قرار گرفته باشند و بخواهیم با خط انتقال ، ارتباط الکترو مغناطیسی برقرار کنیم و توان انتقالی در خط انتقال متناسب با 2( e-ar) می باشد که در آن a ضریب تضعیف خط انتقال است. حال اگر بخواهیم از آنتن استفاده کنیم خواهیم دید که توان انتقالی متناسب با 1/r2 می باشد.حال در مورد اینکه کدام روش بهتر ومناسبتر است فاکتورها و عوامل زیادی موثرند.
عامل دیگر در انتخاب روش ارتباط مساله امنیت اطلاعات ارسالی می باشد، همانطور که می دانید در ارتباط با خط انتقال امنیت اطلاعات را بهتر می توان حفظ نمود.
